Trudne tematy, odc. 9: Dar życia. Odpowiedzialności za nowy narząd

Transplantologia jest obecnie dobrze rozwiniętą dziedziną wiedzy medycznej, dzięki której możemy ratować zdrowie i życie ludzkie. W tym pięknym akcie miłosierdzia kiedy rodzina zmarłego pomimo dramatu jaki przeżywa, godzi się na pobranie narządów swego bliskiego, by mogły one służyć innemu człowiekowi i spowodować, że znów będzie cieszył się życiem i zdrowiem, zasługuje na wielkie uznanie i szacunek. By przeprowadzić taką rozmowę trzeba mieć wyjątkowe wyczucie chwili, takt, pokorę i zrozumienie by nie zostać błędnie osądzonym i nie wzbudzić u krewnych umierającego dodatkowych emocji, które  mogłyby negatywnie wpłynąć na przebieg rozmowy i pogrzebać szansę na pobranie narządu. Niestety w tego typu sytuacjach czas nagli i takiej rozmowy nie da się przesunąć na później. Tym bardziej jest to trudne i wymagające dużych umiejętności zadania. Wymagany jest spokój, współodczuwanie i empatia.

Każdy chory wymagający z różnych przyczyn zdrowotnych przeszczepienia organu, musi przejść oprócz wnikliwych badań diagnostycznych, także badania psychologiczne, gdyż musi mieć predyspozycje do przyjęcia przeszczepu. Przede wszystkim musi poczuć się odpowiedzialny za nowy narząd, który zostanie mu ofiarowany, nie może mieć żadnych nałogów, a po transplantacji powinien regularnie poddawać się badaniom lekarskim, systematycznie przyjmować leki zapobiegające odrzutowi, czyli leki immunosupresyjne. Musi być również być stabilny emocjonalnie. Nie może lekceważyć zaleceń lekarskich co do trybu życia czy innych ważnych wskazówek, które powinien wziąć sobie głęboko do serca. Tym bardziej, że ludzi  czekających w Polsce na nowy narząd jest wielu i dlatego ci, którzy go otrzymają tym bardziej powinni być wdzięczni za dar życia i najlepiej jak tylko potrafią troszczyć się o niego, a także  mieć w pamięci poświęcenie rodziny zmarłego i wielogodzinną pracy grona lekarzy, przeprowadzających wymagającą zegarmistrzowskiej precyzji operację.

W przypadku dzieci po transplantacjach narządów, to rodzice powinni wykazać się czujnością i odpowiedzialnością za przyszłe zdrowie dziecka. By dzieci mogły normalnie funkcjonować, a przeszczepione narządy mogły długo im służyć, rodzice muszą pilnować systematycznego przyjmowania leków, unikania zakażeń i stawiania w gabinecie lekarza prowadzącego w oznaczonym terminie. Kiedy dziecko jest już starsze, zazwyczaj buntuje się przeciwko narzuconym zasadom dbania o nowy narząd, chce być wolne, co stawia przed rodzicami lub opiekunami obowiązek szczególnego wyczulenia na możliwość zaniechania lub nieregularnego przyjmowania leków. Opiekunowie powinni jak najczęściej rozmawiać z dzieckiem, a jeśli ich relacje nie są wystarczająco mocne, poprosić o pomoc psychologa lub kogoś zaufanego.  Każda osoba po transplantacji musi mieć świadomość, że wraz z nowym narządem otrzymała nowe, lepsze życie i dlatego powinna doceniać ten drogocenny dar i należycie o skarb ten dbać.