Trudne tematy, odc. 17: Ocalone wspomnienia

Drogi Czytelniku, dziękuję, że po raz kolejny zechciałeś towarzyszyć moim przemyśleniom o życiu, o losie ludzi, ich doświadczeniach, radościach i smutkach. Życie każdego z nas składa się z wielu wydarzeń, które tworzą naszą własną historię. Czasem chętnie powracamy do nich myślą, o niektórych wolimy zapomnieć, a wiele z nich uwieczniamy na fotografiach. Zdjęcia są czymś co przetrwa i choć dotknięte ”zębem” czasu, to wciąż skłaniają do refleksji i zadumy nad tym co było, jacy byliśmy szczęśliwi, beztroscy. Fotografie przywołują miłe i bliskie sercu wspomnienia. O tym jak mogą być cenne świadczą reakcje mieszkańców Japonii, których 11 marca 2011 roku traumatyczne przeżycie związane z tragiczna falą tsunami i wybuchem reaktora jądrowego w Fukushimie. Tysiące ludzi zostało wówczas bez dachu nad głową, straciło swoich bliskich,  swoje zwierzęta domowe i wszystko co posiadali. Mimo gromu zniszczeń wielu pozostało z wciąż tlącą się nadzieją na odnalezienie najbliższych. Najbardziej zdumiewające jest to, że pomimo tak wielkiej tragedii ocaleni zachowali spokój, nie okazywali negatywnych emocji, pretensji wyrażanych krzykiem, potrafili zapanować nad sobą, choć zapewne ich serca rozdzierał ból, smutek i rozpacz. Można przypisać to mentalności ludzi Wschodu, pogodzonych z losem, który utożsamiają z wypełnionym przeznaczeniem. Niektórzy z komentatorów widzieli w tej postawie przejaw jednej z narodowych cech Japończyków, którzy nieokazywanie emocji uważają za najbardziej pożądaną postawę wobec niesprzyjających kolei życia. W całej tej ogromnej niesprawiedliwości, która ich spotkała potrafili dostrzec i docenić to, co ocalało, przetrwało i pozostało, a jedną z tych drogich ich sercu pamiątek były właśnie fotografie, które przywołały na powrót to co stracili, cały ich świat. Ich życie sprzed tragicznych wydarzeń, ich szczęśliwe chwile, których doświadczyli będąc jeszcze razem, tworząc rodzinę czy sąsiedzką wspólnotę.

Dzięki tym fotografiom mogli przywołać to, co już nieobecne, wyzwolić się z teraźniejszości i pomyśleć o przyszłości, w której spróbują odbudować swoje życie.