Przewlekłe choroby nerek

dr hab. n. med. Bartosz Foroncewicz prof. dr hab. n. med. Krzysztof Mucha

Każdy pacjent wymaga indywidualnego leczenia. Zawsze w pierwszej kolejności należy podjąć próbę określenia rozpoznania, a następnie dążyć do usunięcia przyczyny objawów i dolegliwości. W przypadku t.zw. nefropatii wtórnych, czyli chorób nerek wynikających ze schorzeń ogólnoustrojowych należy przede wszystkim leczyć dane schorzenie, będące pierwotną przyczyną. Przykładowo, cukrzycowa choroba nerek na pierwszym miejscu wymaga leczenia cukrzycy, amyloidoza wymaga leczenia jej przyczyn, oczywiście jeżeli udało się je ustalić. Leczenie chorób kłębuszków nerkowych spowodowanych zakażeniami wirusowymi, takimi jak HBV (wirus zapalenia wątroby typu B), HCV (wirus zapalenia wątroby typu C), czy HIV (ludzki wirus niedoboru odporności) polega przede wszystkim na leczeniu tych infekcji. Podobnie, leczenie chorób nerek wywołanych przez choroby układowe, takie jak: toczeń, zapalenia naczyń, gammapatie monoklonalne lub szpiczak mnogi wymaga leczenia właśnie tych chorób.

Nie zawsze leczenie przyczynowe jest możliwe. Wówczas stosuje się t.zw. leczenie objawowe mające na celu zmniejszenie aktywności choroby i tym samym redukcję dolegliwości. Przykładem takiego postępowania jest leczenie nefroprotekcyjne, czyli stosowanie metod i środków mających działanie ochronne na nerki.